Stigmata

Hakuna Stigmata, what a wonderful phrase

We staan voor de deur en bellen aan. De deur vliegt open en door de mist zien we enkel twee lichten in de verte. We lopen naar een licht toe en een beeld begint te vormen van een loket met daarnaast een koets. ‘Where is the journey going to?’ klinkt uit het loket. ‘To Pluckley’, antwoorden we, zonder dat helemaal zeker te weten, want niemand had zich natuurlijk weer ingelezen 😅.

Eenmaal in de koets richting Pluckley lezen we de brief van een vader van een meisje waarmee het niet zo goed gaat. Wij – als zijnde doctoren – worden verzocht om haar te komen onderzoeken. Aangekomen in Pluckley, worden we binnengelaten door de vader van het kind én hij deelt zijn zorgen met ons. Als we naar buiten kijken is het donker én de vader biedt ons aan om te blijven slapen en morgen vroeg ons onderzoek te starten…

Met ons gezelschap De Drie Duitsers (3 personen) waren we in Griekeland. Om precies te zijn; in Athene. Hier waren we om twintig escape rooms te spelen. Het was inmiddels dag twee van onze trip én vandaag speelde we onze vierde kamer van de dag, wat onze zevende kamer van de trip was. De kamer die we gingen spelen was ‘Stigmata’ van Dark Maze. De kamer begint direct als de deur openzwaait. Er was dit keer zelfs geen ruimte voor een toiletbezoek, gelukkig hoefde we dat ook niet.

Wat ik in alinea één en twee heb beschreven in nog maar het begin van de introductie van Stigmata. De introductie is ontzettend gaaf, uitgebreid en lang. Persoonlijk houd ik hier ontzettend van. Hoe meer show, hoe beter 💪!

Qua sfeer zit het gedurende de gehele ervaring wel snor, want continu weet deze escape room een spannende sfeer te creëren. Ik vond het niet doodeng, maar continu onprettig genoeg (op een positieve manier) om op m’n hoede te zijn. Een teamgenoot heeft dat heel anders ervaren én beschouwt dit als zijn engste kamer ooit. Zo zie je maar hoe persoonlijk de engheidsfactor kan zijn.

De kwaliteit van het decor wisselt ontzettend. Sommige gedeeltes van de kamer zijn mooi en verfijnd gedecoreerd en gethematiseerd, terwijl je op andere momenten tussen de spaanplaten staat. Af en toe krijg je een flinke scare óf een stukje show tussendoor. De actrice is ontzettend lenig en snel, waardoor ze zich in verschillende bochten kan wringen om je te laten schrikken. Het scaren gebeurd redelijk gedoseerd en binnen een vast patroon, waardoor je ook rustmomenten hebt om te puzzelen in de kamer. Hierdoor wordt het wél voorspelbaar wanneer er iets gaat komen én wanneer niet.

Zoals bij bijna alle kamers die we in Athene hebben gespeeld is deze kamer volledig lineair, wat betekent dat je eerst het ene op moet lossen voordat je door kunt met het volgende. Dit zorgt ervoor dat je middels de puzzels het verhaal doorloopt, al zijn ze niet allemaal in thema. De meeste niet zelfs. De puzzels zijn ook afwisselend qua logica. Soms weet je direct wat je moet doen en op andere momenten heb je drie óf vier hints nodig en denk je; ‘Hoe had ik dat in Stigmata’s naam uit mezelf moeten weten?’. Het hintsysteem is in thema en een leuke toevoeging op het verhaal. In het begin was ik bang dat je telkens op en neer zou moeten gaan lopen, maar er was goed over nagedacht hoe ze dat konden voorkomen 👌.

Het einde is iets waar ik erg van houd. Een mooie epische apotheose met een gave insteek en toffe effecten. Waarschijnlijk zijn het effecten die in Nederland niet zouden mogen zitten in een escape room. In Griekenland kijken ze niet zo nauw. Desalniettemin is het een grande finale en hebben wij er ontzettend van genoten. Na het spelen van het spel, konden we dan eindelijk naar het toilet dat we op het einde in alle chaos per ongeluk hadden vrijgespeeld 😅.

Al bij al; Een zeer toffe horrorkamer met mooie en minder mooie stukken, maar wél een perfecte, onaangename sfeer, zoals je die graag wilt ervaren in een enge escape room. De puzzels zijn over het algemeen goed te doen, maar vaak niet passend bij het verhaal/thema. Zoiets als Stigmata is er niet in de Benelux, dus ik zou deze zeker meepakken als je in Athene bent en graag een goede en mooie horrorkamer wilt spelen. Of deze escape room echt dé reden is om naar Athene te gaan, laat ik in het midden.

Enkele tips voor mensen die interesse hebben om deze kamer te willen spelen:

• Speel deze kamer met drie óf vier personen i.v.m. lineaire puzzels en bewegingsruimte op sommige plekken;
• Wat mij betreft een mooie en gedoseerde horrorkamer, dus prima te doen als je van horror houdt;
• Niet geschikt voor echte angsthazen;
• Ga van tevoren naar het toilet, want wij konden dat pas na twee en een half uur (na het spelen van het spel).

Beste mensen van Dark Maze, bedankt voor deze leuke horrorexperience en het bouwen en onderhouden van deze toffe ervaring. Αντίο!