Paradox Project 2: The Bookstore

Een boekje opendoen…

Na gisteren een beetje een domper te hebben gehad, moesten we – De Drie Duitsers (3 personen) –  vandaag weer door met dag vier van onze escapetrip in Athene (Griekenland). We wisten nog niet dat dag vier de beste dag van onze trip zou gaan worden. Vroeg moesten we uit de veren voor de langste escape room die we ooit hebben gespeeld: Paradox Project 2: The Bookstore van Paradox Project als eerste kamer van de vierde dag én twaalfde kamer van de gehele trip.

Dit was weer even een ‘niet-horror’-kamer tussendoor, want van de twintig kamers die we deze trip speelden, waren de meeste escape rooms horrorkamers. Het is fijn om wat afwisseling te hebben tijdens je escapetrip. Wél zagen we een beetje op tegen de lengte van deze kamer, want The Bookstore duurt drie uur én twintig minuten én is daarmee de langste kamer die we ooit gespeeld hebben. Zouden we zolang gefocust kunnen blijven?

Het grappige van deze kamer is, dat we door de taxi daadwerkelijk voor een boekwinkel werden afgezet. Het spel start op het moment dat je door de deur van de winkel loopt. Er is géén ontvangst en je mag je spullen, zoals telefoons en tassen, gewoon bij je houden gedurende het gehele spel. Het  toilet, daar kun je ook te allen tijde naar toe. Wél is er een introductie in de vorm van een video die begint te spelen als je binnenloopt. Paradox Project is een verhaal dat bestaat uit drie delen. Wij hadden deel 1 niet gespeeld en zijn nu direct met deel 2 – The Bookstore – begonnen. Je krijgt daarom een recap van wat je qua verhaal uit deel 1 gemist hebt. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik helemaal niets van de verhaallijn begreep. De grote lijnen waren me duidelijk, maar alle zijlijntjes zijn me volledig ontgaan én dat blijkt ook niet zo erg te zijn, want ik heb de kamer alsnog als tof ervaren.

De aankleding van de kamer is leuk gedaan. Je hebt echt het idee dat je in een mysterieuze boekenwinkel staat én de scenes die volgen zijn ook leuk gethematiseerd en gedecoreerd. Hier en daar zou de afwerking wat beter kunnen, maar met de Griekse standaarden op het gebied van decor in je achterhoofd mag je hier absoluut niet klagen. Wat ik wel gemist heb in deze kamer is sfeer door licht- en geluidseffecten en muziek. Er wordt muziek gedraaid, maar dit voelt best random aan én voegt niet echt iets toe aan de sfeer.

The Bookstore is een echte puzzelkamer. Je moet ‘m niet spelen voor de woow-factor óf voor de beleving. Je moet deze escape room spelen als je houdt van ‘die hard’ puzzelen. De puzzels in deze kamer zijn anders dan de puzzels in Nederland. Hier ben je bijvoorbeeld vijftig minuten bezig met twee puzzels, omdat ze ontzettend gelaagd zijn. Hoewel wij onszelf totaal niet bestempelen als goede, laat staan, ‘die hard’ puzzelaars, waren de puzzels goed te doen voor ons. Hier en daar krijg je weer te maken met Griekse logica (= ‘hoe hadden we dat in Stigmata’s naam uit onszelf moeten weten?!’), maar we werden ontzettend goed in de gaten gehouden en kregen op tijd duwtjes in de juiste richting van de onzichtbare gamemaster. Op de een of andere manier vond ik de puzzels erg origineel én gaf het telkens weer energie om ermee aan de slag te blijven. Onze flow was ook prima in deze kamer. We hebben misschien even een inkakker gehad, zijn toen kort gaan pauzeren met water van de zaak 🤟 én daarna weer doorgegaan. Hoewel de kamer lineair is (= puzzel voor puzzel oplossen), hebben we toch allemaal wat om handen gehad. Paradox Project houdt er goed rekening mee dat er voor iedereen wat te doen blijft. Wél zou ik ‘m met een kleine groep spelen, want met een grote groep is dat misschien niet meer zo.

Na drie uur en twintig minuten ben je gaar, maar wel voldaan. We wisten het spel tot het einde te spelen én hebben daarna nog nagepraat met de eigenaar van deze kamer. Hij probeerde ons nog het verhaal verder toe te lichten, maar dat was te ingewikkeld voor ons na drie en een halfuur puzzelen 😅. Wel gaf hij ons een kijkje achter de schermen en nam hij ons mee naar hoe het hele paradox project was ontstaan en wat hun visie op escapen is. Het is echt tof om iemand hier zo gepassioneerd over te horen praten. Natuurlijk heb je het ook over de verschillen tussen Nederland en Griekenland en het is ontzettend gaaf om te horen hoe goed Nederlandse escape rooms staan aangeschreven in zo’n escape-stad als Athene.

Al bij al; Als je een puzzelfanaat bent moet je deze kamer gaan spelen. Dit is het walhalla voor de puzzelaars. Wij zijn zelf iets minder puzzelfanaten (we houden meer van belevingsgeoriënteerde kamers), maar vonden deze kamer prima te doen én het is wel eens een keer tof om zo lang in een escape room te zitten. Dus moet je ervoor naar Athene? Als je een puzzelfreak bent absoluut. Als je dat iets minder bent – net als wij – is het leuk om deze mee te pakken, maar niet persé een ‘must play’.

Enkele tips voor mensen die interesse hebben om deze kamer te willen spelen:

• Vooral geschikt voor puzzelfanaten;
• Speel deze kamer met maximaal vier personen i.v.m. lineaire puzzels;
• Het is niet noodzakelijk om eerst deel 1 te spelen, maar het wordt wél aangeraden i.v.m. het verhaal;
• Neem op tijd een break, want drie uur en twintig minuten is lang!

Beste mensen van Paradox Project, bedankt voor het bouwen en onderhouden van deze kamer. We hebben het goed naar ons zin gehad bij jullie. Αντίο!