Reisverslag Escapetrip Athene

Gelukkig zijn wij niet de eerste Nederlanders die een escapetrip naar Griekenland hebben gemaakt. Er zijn al redelijk wat mensen ons voor gegaan. Het was voor ons ontzettend fijn dat als men zo’n trip maakte, ze veelal lieten weten hoe het was door een verslag te schrijven óf een podcast op te nemen, maar vooral door uitgebreid te reviewen.

We zijn begonnen met heel escapetalk.nl doorspitten en iedere review van iedere gespeelde Griekse kamer te lezen. Ook hebben we gekeken naar andere escape websites zoals escaperoomers.de (een Duitse review website) en terpeca.com (een website die een jaarlijkse wereld toplijst samenstelt op basis van stemmen van escape enthousiastelingen). Ook is er van de podcast ‘Beyond the Game’ een aflevering verschenen die volledig gewijd is aan een escapetrip naar Athene. In de tweede helft van de aflevering (je moet een stukje spoelen) wordt spoilerfree over Atheense kamers gesproken, met de plussen en minnen van de kamers.

Uiteindelijk wisten we welke kamers we absoluut wél en niet wilde doen. Als we dan nog vragen hadden stuurde we berichten naar mensen die reviews hadden geschreven óf waarvan we wisten dat die ook naar Athene waren geweest voor escape rooms. Ook al lijkt de escape ‘community’ een beetje een raar groepje, de meeste mensen zijn hartstikke toegankelijk en vriendelijk én vertellen graag over hun ervaringen en geven goede tips. Er ontstond een lijst van twintig kamers die we zouden willen gaan spelen in Athene.

We wisten welke twintig kamers we wilde gaan doen, maar dan moet je ook nog gaan beslissen: wanneer doen we welke kamer? Zo’n planning maken is een hels karwei. We liepen hier ontzettend op vast. De escape community heeft ons hier weer ontzettend goed bij geholpen. Specifiek één persoon heeft voor ons een geweldige planning opzet gemaakt. Nogmaals dank daarvoor. Dus een dikke tip: Vraag om hulp! Leg contact met mensen van escapetalk.nl en andere platformen en vraag om tips en adviezen.

Met de planning opzet ben je er nog niet. Je moet ook nog reserveren. In Nederland hebben escape rooms vaak super overzichtelijke reserveringsystemen op hun eigen website. In Griekenland komt dat minder vaak voor. De meeste kamers konden we reserveren via escapeall.gr. Dit is een prettige website, want deze kun je op Engelstalig zetten en de website lijkt erg op hoe Nederlandse reserveringssystemen eruit zien.

Echter komt het vaak voor dat je niet ver vooruit kunt reserveren. Je moet dan wachten tot tijdsloten waarop je kunt spelen open worden gezet. We hebben geleerd dat het het allerbeste werkt om Griekse escape roomuitbaters gewoon een berichtje te sturen via sociale media. De meeste eigenaren reageren vrijwel meteen en als je uitlegt dat je op basis van een strakke planning werkt, wordt er vaak goed meegedacht en zeer flexibel meebewogen. Grieken zullen er alles aan doen om je zo gastvrij en vriendelijk mogelijk te behandelen en dit doen ze dus ook al op voorhand. Zo zijn er enkele escape room bedrijven eerder opengegaan om ervoor te zorgen dat we vijf in plaats van vier escape rooms op die dag konden spelen. Dat is natuurlijk grote klasse.

Tijdens het reserveren zal je merken dat je regelmatig de hele planning weer om moet gooien. Ik ga hier Stephanie alle credits voor geven, want zij heeft ervoor gezorgd dat we uiteindelijk een mooie planning hadden en dat alle kamers netjes gereserveerd waren voordat we vertrokken.

We hadden besloten om ons door de stad heen te bewegen middels Uber (een taxi app). In Athene rijden ontzettend veel taxi’s die je kunt bestellen via Uber en deze taxi’s zijn super goedkoop. Je kunt via Uber heel gemakkelijk een taxi bestellen die er vaak binnen een minuut al is. Als je dan bij de escape room aan komt, hoef je ook maar uit te stappen en heb je geen last van het zoeken naar een parkeerplaats. Een tip die we kregen van zo’n beetje alle Uberchauffeurs: Gebruik ook écht de Uber-app én haal niet zomaar een stadstaxi aan, want dan is de kans groot dat je word opgelicht. Bij Uber betaal je vooraf én kan er achteraf niet met de prijs gesjoemeld worden.

In dit gedeelte ga ik beschrijven wat ons is opgevallen aan Griekse escape rooms. Kleine disclaimer: Ik baseer alle informatie op basis van de twintig kamers die ik heb gespeeld én de ervaring die ik daar heb gehad. Als je twintig andere kamers speelt, zou het misschien heel anders kunnen zijn. Daarbij kan het ook zijn dat ik een bepaald onderdeel heel gaaf vind en een ander denkt; ben je daar nou van onder de indruk? Of dat het voorkomt dat de gamehosts bij ons héél vriendelijk waren en bij andere groepen heel onvriendelijk zijn. Houd er altijd rekening mee, dat het een momentopname is en dat dit geschreven is op basis van wat wij ervaren hebben.

Allereerst zijn de escape rooms in Athene uitgebreider en langer qua tijdsduur dan in Nederland. Er zijn maar weinig escape rooms die een uur duren. De meeste duren negentig minuten óf langer. De escape room die het langst duurde, was drie en een half uur. Voor mij persoonlijk is dat een beetje té lang. Ik vind negentig minuten eigenlijk perfect. Daar ben ik door deze trip achter gekomen. Bij kamers die langer duren zit er altijd een inkak-momentje, waarbij je het even gehad hebt. Vaak pak je daarna de draad wel weer op, maar toch is zo’n moment jammer. Bij kamers van negentig minuten heb je daar een stuk minder last van.

Uitgebreider zijn de kamers ook, omdat je vaak een begin-tot-eind-ervaring hebt. In Nederland begin je vaak in een ontvangstruimte. Een beetje kletsen met de gamehost. Een kopje koffie drinken. In Athene is dat een unicum. Bij bijna alle kamers die we speelden stond je voor de deur van het gebouw en als je die deur dan doorliep begon de ervaring. Je kan vaak nog wel even naar een toilet, wat water drinken en je spullen opbergen, maar verwacht géén gezellig praatje met een gamehost. De gamehost ontmoet je vaak pas helemaal aan het einde van het spel als het is afgelopen. De uitleg en introductie wordt gedaan door een acteur óf er is geen uitleg. Je stapt gewoon een verhaal binnen. Ik ben hier ontzettend fan van geworden en ik hoop dat we dit in Nederland ook steeds meer gaan zien. Nu ben ik zelf een escape enthousiasteling én weet ik heel goed wat normen en waarden zijn in escape rooms: je gebruikt géén kracht, je klimt nergens op, enz. Ik vraag me af hoe goed geschikt deze manier van ontvangen is voor mensen die voor het eerst een escape room doen?

Als de ervaring klaar is ontmoet je de gamehost en/of de acteurs. We hebben twee keer meegemaakt dat dat niet zo was én de acteurs in karakter bleven tot we weg waren. Dit was dan wel een échte begin-tot-eind-ervaring, maar dit had niet zo mijn voorkeur. Het zijn vaak echte spannende belevingen die je in zo’n escape room ondergaat en dan wil je met de adrenaline in je lijf de gamehosts en acteurs bedanken en met ze nabespreken. In de meeste gevallen nemen gamehosts hier ook ruim de tijd voor én zijn ze super benieuwd naar wat je van de kamer vond en dankbaar als je aangeeft dat je een leuke tijd hebt gehad. Wij hebben alleen maar top ervaringen gehad met gamehosts/eigenaren. Ik vind persoonlijk de Griekse gamehosts nog hartelijker dan Nederlanderse.

Niet alles wat we gespeeld hebben had een horrorthema, maar je merkt wél dat de horrorkamers de betere kamers zijn qua sfeer en spelbeleving. Als je zeer angstig bent aangelegd, hoef je niet naar Athene te gaan. Nou ja, dat is misschien wat kort door de bocht, maar je merkt wél dat de meeste escape roomuitbaters de voorkeur geven aan een spannende horrorbeleving boven een goede puzzelkamer.

Wat in Nederland als horror gezien wordt, komt nog niet in de buurt van de horror in Atheense escape rooms. Je zou de horrorescape rooms in drie categorieën kunnen verdelen. Ten eerste; ‘Het achterna gezeten worden door acteurs’. Dit is een horrorcategorie die ook in sommige Nederlandse escape rooms terug komt, denk aan escape rooms als: Stay in the Dark van DarkPark in Zoetermeer en Sauna of Sin van Du Monde Escape Rooms in Amstelveen. De tweede categorie komt wél voor in Nederland, maar dan meer in Halloweenspookhuizen en dat is ‘Het scaren door acteurs’. En de derde categorie komt niet voor in Nederland en zou hier ook géén poot aan de grond krijgen ‘Het fysieke contact door acteurs’.

In Athene komen vaak alle drie de categorieën aan bod in een horrorescape room, maar één van de drie is telkens duidelijk op de voorgrond, vaak is dat óf het scaren óf het achterna zitten. We zijn achterna gezeten, gescared, opgejaagd, opgepakt, meegesleurd… noem maar op.

Ja, je wordt aangeraakt door acteurs. Vaak is het een keer grijpen óf een hand op een schouder. Er zijn enkele kamers die er bekend om staan dat er spraken is van ‘extreem’ fysiek contact. Twee van zo’n kamers hebben we gespeeld en één hadden we op onze planning staan, maar die hebben we door omstandigheden niet kunnen spelen. Het is even buiten je comfortzone, maar ik heb me nooit onprettig/onveilig gevoeld. De acteurs weten wat ze doen. Ze laten je met rust als ze zien dat het je te veel wordt én alles gebeurt met respect voor jou en je lichaam.

De horror in Athene is eng, maar vooral vaak heel goed en mooi gedoseerd. Het mooiste is het natuurlijk als horror functioneel is en bijdraagt aan het verhaal. Nou, geloof me dat gebeurd vaker wél dan niet. Ik heb echt de meest geweldige shows gezien, waar acteurs de gekste dingen doen én dat dan speciaal voor jou en je team. Ik heb er erg van genoten, maar als je bang bent aangelegd, dan wordt het een lastig verhaal.

Ja, de puzzels, is toch wel even een ding. Allereerst zijn alle kamers die wij gespeeld hebben lineair opgebouwd. Dit betekent dat je eerst de ene puzzel oplost, voordat je door kunt met de andere. Ik vond dat ontzettend fijn, want hierdoor kreeg ik alles mee én we waren maar met z’n drieën, dus niemand hoefde zich te vervelen. Wel is het hierdoor aan te raden om met een kleine groep te gaan van maximaal vier personen, anders ga je wel krijgen dat teamleden soms niets te doen hebben.

De logica werkt in Griekenland even wat anders. In mijn reviews heb ik het regelmatig over ‘Griekse logica’, waarmee ik wil aangeven dat we dan echt géén idee hadden wat we moesten doen. Dit komt, omdat veel puzzels multi-interpretabel zijn. Bijvoorbeeld: Je hebt een blad met vijf woorden en een slot waarop je een woord van vijf letters in moet voeren. Dan kun je bedenken; ‘Ah, ik moet van die vijf woorden telkens één letter hebben om een vijf letterwoord te maken’. Maar welke letters? Alle eerste letters? Alle tweede letters? Dit is continu het euvel. Je weet ongeveer wat je moet doen óf in ieder geval welke elementen je moet gebruiken, maar er zijn te veel mogelijkheden die goed zouden kunnen zijn.

Dan is het vaak ook zo dat je nog net één stap extra moet maken om iets op te lossen. Dus je hebt dat blad met woorden én het vijfletterwoord wat je eruit haalt is ‘FIRST’. Dat voer je in op het woordslot, maar dat gaat niet open. Dan moet je rondkijken en zie een boekenplank met boeken met nummers op de rug. Je pakt het boek met ‘nummer 1’ erop, maar dat is niet het eerste boek, want het eerste boek is het meest rechter boek (met een 6 erop) én daarin staat dan het vijf letterwoord ‘DEVIL’ op de eerste bladzijde én dat moet je dan invullen op het slot én dan gaat het slot pas open… Snapt u het nog? De puzzels bestaan uit meerder lagen en dat is dus even wennen en accepteren dat je véél hints nodig hebt. Je word hier gelukkig beter in als je het veel doet.

Qua niveau vind ik de puzzels vrij moeilijk én vaak maken de omstandigheden waarin je de puzzel op moet lossen de situatie nog nét wat moeilijker. Als je achterna gezeten wordt door een bloeddorstige moordenaar én je moet in het pikdonker die vijf letters uit vijf woorden halen, nou, dan ben je wel even zoet.

Opvallend in Griekenland is dat hier bijna alle kamers (ook de wat nieuwere) nog altijd 1.0 kamers zijn, waarbij je oplossingen van puzzels moet invoeren op cijfer- en andersoortige hangsloten. Er wordt weinig gebruik gemaakt van de nieuwste technieken. In Nederland merk je dat het op dat gebied steeds verbluffender wordt, maar in Athene zijn ze hierin wat conservatiever. Er zijn twee kamers geweest waarbij technieken een grotere rol speelden bij het oplossen van puzzel en die dus wat meer 2.0 waren.

De licht- en geluidseffecten zijn vaak wél heel gaaf en goed neergezet. Geluid is sowieso een ding, want de muziek staat ontzettend hard in Atheense escape rooms. We hebben bij twee kamers moeten vragen of het niet een tandje minder kon, want het deed gewoon zeer aan onze oren. Buiten dat minpuntje om, weten ze met weinig middelen een mooie show neer te zetten. Toch blijft een feit dat je voor de betere techniek beter Nederlandse escape rooms kunt spelen.

Naast dat Nederland een uitblinker is op het gebied van techniek, is Nederland ook een koploper als het gaat om decoratie en thematisering, want dat laat in Athene veel te wensen over. Ik ben over het algemeen enthousiast over Atheense escape rooms, maar de decoratie en thematisering is vaak zeer ondermaats. ‘Houtje-touwtje’ is een uitdrukking die je in veel gevallen kunt gebruiken. Natuurlijk, er zijn kamers die er hartstikke mooi uitzien, maar over het algemeen hoef je niet naar Athene voor de mooie decors.

In Atheense escape rooms nemen ze al snel genoegen met hun decor. Vaak is het donker of mistig. Waarom zou je dan aandacht besteden aan het decor? Nou, omdat je soms gewoon naar een dikke bruin geschilderde pvc-buis staat te kijken met takken erop getaped en dat moet dan een boom voorstellen. Je merkt ook dat er weinig aan onderhoud wordt gedaan, dingen vaak zijn stuk of vallen van ellende uit elkaar. Dit klinkt nu heel negatief, maar het is niet zó erg dat hierdoor de beleving minder is. Ik heb van de meeste kamers genoten en de meeste kamers waren niet goed – of in mindere mate – afgewerkt. De prioriteiten liggen gewoon anders bij de Grieken. Dus als je alleen maar van mooi gedecoreerde/gethematiseerde escape rooms houdt, dan zou ik Athene afraden

Tot slot is het allergrootste verschil de prijs van de escape rooms. Als je hier in Nederland een kamer doet zonder acteurs van een uurtje, betaal je al gauw 120 euro per groep. In Athene betaal je gemiddeld 90 euro per groep voor een kamer die véél langer duurt met acteurs. Je kunt in Athene dus betrekkelijk goedkoop escapen. Ter vergelijking: wij spelen in Nederland wel eens vier of vijf kamers op een dag en zijn dan net zoveel geld kwijt als voor de twintig kamers die we in Athene hebben gespeeld per persoon. In Griekenland is alles goedkoper, maar de escape rooms zijn écht spotgoedkoop daar.